Dag 1 en 2 Fort William, Schotland

Vrijdagmiddag om 1430 was het zo ver, we reden netjes opt tijd weg. Iets wat voor ons een hele prestatie is. Vrijdagmiddag van IJsselstein over onder andere de A2 richting Amsterdam, ik zag de files al weer voor me. Is dat wat, geen vuiltje aan de lucht, we konden in één keer door rijden naar IJmuiden, goed bezig!

Daar aangekomen in de rij met de auto om in te checken, komen we bij dat raam aan; "O, ik zie dat u een hond bij u heeft, die moet u eerst inchecken in ons hoofdgebouw, dan moet u hier na dit kantoortje even linksaf terug en dan weer links naar de hoofd ingang." Jammerrrrrr de bammerrrrr. Wij terug, en dom dat we zijn eerst nog even bij de verkeerde aan staan bellen en toen toch maar verder gekeken dan onze neus lang is, hoofdingang bleek gewoon de incheckbalie te zijn voor passagiers die te voet zijn. Alles verliep prima, chipnr gecontroleerd, hondenpaspoort ook bekeken, sticker voor op de autoruit mee, nog een één of ander papieren info ding voor aan de achteruitkijkspiegel en weer terug de rij in.

Gelukkig mochten we van de regelaar tussenin piepen, had had ons terug zien rijden. Ieder ander die tussenin wilde steken werd naar de achterkant van de rij gedirigeerd, goed bezig die jongen.

Aan boord gekomen als een van de laatste auto's werden we door een steward opgevangen die ons mee nam naar het hondenhotel waar we voor Bubbels een bench hadden gereserveerd. Er gingen tijdens onze overtocht 24 honden mee, heel veel bleven gewoon in de auto. Omdat Bubbels in het hondenhotel een bench had konden we ieder moment dat wij wilden bij haar langs, we konden de ruimte in met de sleutel van onze hut, goed geregeld. Buiten het hondenhotel was een bak met grof kattegrit waar we Bubbels konden uitlaten. Dat kende ze niet was dus wel een uitdaging. We hebben ook ng even kunnen regelen dat we op het lager achterdek even konden lopen met haar, ook wel even lekker voor d'r.

Overtocht was in het begin mooi rustig, uiteraard lekker gegeten, maar werd gedurende de nacht steeds woeliger tot en met redelijk stampen aan toe. Barbara had na het opstaan ook niet lang nodig om misselijk te worden en is de hut uit gevlucht om naar buiten te gaan. Tijdens die vlucht struikelde ze zo'n beetje over jankende en kotsende kinderen, dat helpt niet als je zelf je misselijkheid aan het bevechten bent.
Ik was ondertussen naar Bubbels gelopen en heb haar even geprobeerd te laten plassen, maar dat lukte niet. weer in de bench gezet en terug naar de hut om te gaan ontbijten. Bar stond, als een vaatdoekje, op me te wachten nog steeds vechtend tegen het spugen. Stevig ontbijt en ontschepen.

Ook nu weer de taken verdeeld, ik met een koffertje Bubbels ophalen en Bar met het tweede koffertje en de rugzak naar de auto. Dus ik met Bubbels over het 4e autodek naar drie, zet haar eerst nog op de grote kattebak, piest ze toch gewon, is dat wat, dat scheelt weer opruimen halverwege........totdat we op het 4e autodek waren en ze gewoon even op d'r gemakkie een grote bolus besloot neer te leggen, een lucht man! Gelukkig had ik zo'n kartonnen schep ding bij me, dus dat was ook zo geregeld.

Netjes van het schip af gereden als één van de eersten, dat is wel een voordeel wanneer je als één van de laatsten er op rijdt. En gassen maar. Eerste rit van New Castle naar Fort William zou een 430 km zijn en ons door het nationaal park van Loch Lomond brengen. Het was droog af en toe een zonnetje; laat de rit maar beginnen!

Ook dit ging weer voorspoedig, merkte wel dat de navigatie met "de tweede links" mij netjes linksom de rotondes op stuurde maar die "tweede" zou me toch echt laten spookrijden.

Onderweg nog even gestopt om te lunchen en even de benen strekken, het gaat immers ook om de reis, niet alleen de bestemming. Net ten zuiden van Glasgow gestopt, in Douglas. Zelfs op het terras kunnen lunchen, echt goed! Was min of meer noodzaak; Bubbels mocht niet mee naar binnen en ik wilde geen ander tentje opzoeken. Het was er nou ook niet echt dik bezaaid met tentjes. Gelukkig droog gebleven en de lunch was erg lekker.

Hop de auto in voor een werkelijk prachtige rit naar Fort William. Onderweg nog een paar keer gestopt om even de adembenemende uitzichten en landschappen in ons op te nemen. De zo was doorgebroken en Schotland toonde zich van haar beste zijde, wat een plaatje!

Bij aankomst in ons hotel, "Limetree Hotel", alles op het gemakkie de kamer in gebracht en het stadje in. Best leuk, niet echt groot en de zon deed nog steeds haar best en dat lukte. Heerlijk op een terrasje in de zon beland met een flesje Sol, uitkijkend over de baai waar Fort William aan ligt.

's-Avonds lekker in het hotel gegeten. Er was bij het inchecken aangeraden om te reserveren dus ik belde vanaf het terrasje naar het hotel. Blijkt dat ik het verkeerde hotel had gebeld, dit was de Limetree in Londen.......uiteindelijk de juiste gevonden en gereserveerd. Was een prachtig diner weer. Vooraf hadden we allebei een krab canelloni ingerold in gerookte zalm met rode biet, heeeel erg lekker. Als hoofdgerecht had Barbara Heek en ik had een konijneboutje ingerold in spek.

Bubbels hebben we in de kamer achtergelaten. Bij terugkomst heeeeeel stil gedaan om te luisteren of we d'r hoorde piepen/janken/blaffen; niets van zulks, heerlijk ding is het. Gezien het uitrekken toen we binnenkwamen heeft ze heerlijk liggen slapen.

Barbara is nu aan het douchen, ik ben klaar met mijn verhaaltje, zal kijken of ik al wat foto's kan plaatsen en vandaag hebben we mooi Schots weer; regen en storm. Gisteren was de zomer hier; de mooiste dag van het jaar, het is nu weer herfst.

Tot morgen!