Dag 8, Vliegvissen, wandel, Zuid-Uist

Vandaag is de laatste dag dat we op de Outer Hebrides verblijven. We hebben de laatste veerboot vanuit Lochmaddy naar Uig op het eiland Skye geboekt, deze gaat om 2030 uur, dus nog een mooie, hele dag, beschikbaar.

En wat een mooie dag is het! De zon brak door en af en toe een wolkje er voor; wat een prachtige dag. Na een laatste full scottish ontbijt van Andrew in de Sealview Bed & Breakfast op ons gemakkie ingepakt en heb ik de auto gepakt om even een visvergunning voor de dag te halen, moet hier natuurlijk wel even vliegvissen hé.

De vergunning kopen was een belevenis op zich; Berneray staat bekend als “the friendly island”, ik heb het moeten omdopen naar “the island of needy 55+ women”, ik werd me daar, uiteraard “all-in good fun” belaagd door drie dames van de shop. De innuendo was niet van de lucht, uiteraard hartelijk om kunnen lachen.

Visvergunning gekocht en terug naar de Sealview om de auto in te pakken. Past allemaal makkelijk, afscheid genomen van Andrew, was een prima gastheer. De auto in om naar de visvijver te rijden en off we go!

Bij de visvijver aangekomen al mijn spulletjes in orde gebracht, klaar om te vliegvissen. Dat is wel iets van 5 jaar geleden, ben benieuwd of ik het nog kan. Andrew vertelde dat de week voor ons er een redelijk professionele sportvisser was wezen vissen en die vertelde dat de vissen te oud zijn. Oude vissen zijn groot maar niet geïnteresseerd in eten…….althans dat was zijn excuus waarom hij niets had gevangen. We zullen het zien!

Barbara zou gaan wandelen met Bubbels, lekker weer het strand op. Dus ik loop in mijn lieslaarzen het water in, hengel gereed en wadend naar de rand van de zandbank waar het water mooi licht is. Daarna wordt het donker door de waterplanten en de drop off de diepte in. Daar aangekomen haal ik wat lijn van de molen en begin met werpen. Na drie keer lijn uitwerpen ligt mijn molentje ineens naast mijn voeten op de bodem…….prutser, niet goed vastgedraaid. Met moeite van de bodem af kunnen halen zonder mijn lieslaarzen vol te laten lopen, goed vastgezet zie ik ineens links voor me, op een meter of 15, in een ondieper deel een joekel springen. Ik denk, ik ga proberen daar mijn vlieg neer te leggen. Dat lukte zowaar, best trots op mezelf. Haal mijn vlieg terug, kom ik vast te zitten in een waterplant. Kreeg m niet zomaar terug dus moest er even naartoe waden. Had niets door tot ik ineens een hele natte linkervoet kreeg, grmbl, natte koude voet en uiteraard een natte lkinker broekspijp. Gaat goed zo, leuk joh, vliegvissen!

Afijn ik weer terug naar mijn eerste stekkie en kom er achter dat wanneer er een lieslaars vol is, en vol is dus niet tot aan mijn lies maar mijn voet zelf “stond onder”, dat dan de lucht er uit ontsnapt, borrelt omhoog natuurlijk en dat trekt een vacuum. En er stond al wat druk op vanwege de meter diepte……..ff doorbijten en nog een paar keer uitgooien en terughalen die vlieg. Toen sliep mijn linkervoet, toch maar even terug naar de kant om mijn laars leeg te gooien en weer wat lucht er in te krijgen. Dat lukte wonder boven wonder en ik kon weer terug.

Zou ik dan nu eindelijk lekker kunnen vissen? Helaas…..

Al werpend moet je je lijn van de molen krijgen en af en toe ging dat toch lastig. Kijk ik eens goed naar mijn hengel, zit de lijn om de hengel heen, was 1 oogje vergeten, precies halverwege………dus lijn ingehaald, ben er achter gekomen dat de vlieg ook door het kleinste oogje heen kon, de vlieg hoefde er gelukkig niet af.
Dat gecorrigeerd en hè, hè, eindelijk vissen. Inderdaad, alle perikelen achter de rug en nu maar zo vaak mogelijk die lijn plus vlieg er uit en terughalen.

Niets, geen tikkie, geen sprong, geen beet, helemaal niets. Na een kleine twee uur kwam Bar weer terug en kon ik gaan opruimen, best lekker hoor een droge broek aan…..o ja, ben er ook achter dat mijn rechter lieslaars lekt, dus…..

Maar wat was het mooi en hoe bevoorrecht ben je dan als je daar zomaar even stil in de natuur mag vissen. Alles weer ingepakt en de auto in om Zuid-Uist te gaan, we zijn tot op heden niet verder gekomen dan Noord-Uist.

Bar had lekker op het strand gelopen, blote voeten, even het water in. Bubbels was blij met een plastic twee liter fles die ze vond, altijd leuk om mee te ravotten.

Ik had gelezen dat er in de zuidelijke buitenste Hebriden een vliegveld op het strand is, de engie ter wereld. Dat wil ik wel even zien dus wij die kant op. Mooie rit, prachtige vergezichten en nog steeds een mooi zonnetje aan de blauwe hemel. Wij op het vliegveld aangekomen, was een gewone grasbaan. Nog even kijken, oeps, dat strand vliegveld is op het eiland Barra, ten zuiden van Zuid-Uist. Laat maar dan, we nemen de toeristische route terug.

We moesten nog even avondeten, dus we zijn weer naar het Hamersay House gegaan, hebben we heerlijk buiten op het terrasje kunnen eten, zalig en dat in Schotland, counting our blessings!

Wederom netjes op tijd bij de veerboot voor een zalige overtocht van één uur en drie kwartier. Aangekomen in Uig was het een half uurtje rijden naar de Flodigarry House Hotel. Hele lage bewolking, het was dat het tot 10 meter boven zeeniveau helder was anders had ik het mist genoemd. Dus in de wolken op Skye naar de Flodigarry. Prima kunnen vinden en laat ingechecked, 2245 hrs.

Na het inchecken en de koffers op de kamer gezet te hebben toch nog even de bar in voor een borrel, even zin in een G&T. Zit er een vent aan de bar die tegen zijn collega zegt “You could’ve told me they are Dutch”, waardoor wij meer dan prima konden horen dat hij ook nederlands is. Dus door in het nederlands, hij blijkt de manager te zijn die drie jaar geleden de (ook nederlandse) eigenaars heeft geholpen met verhuizen en nooit meer is weggegaan, erg gezellig zo even aan de bar.

Onderweg dus echt helemaal niets kunnen zien van het eiland Skye, maar de volgende dag zou dat helemaal goedkomen!