Dag 11, 6 maart

We zijn eindelijk aan het duiken, wel wat onwennig, zo samen, zo zonder begeleiding. Toch scherp blijven op de details. Afgesproken dat we niet dieper dan de 18 meter gaan die Padi voor Open Water duikers zonder instructeur voorschrijft.  Doel was om rond de 15 meter te cruisen.
We gingen duiken bij Port Bonaire, langs de luchthaven, veel auto's daar van andere duikers, zal dus best wel mooi zijn. Uiteraard gaan wij niet voor 1200 duiken, dus rond 1400 liggen we er in. En inderdaad, het water in en uit is en blijft een uitdaging voor Bar, zéker als ze d'r flippers moet aan doen. Dan moet je je bedenken dat we open flippers hebben waar onze duikschoenen in gaan en waar middels een rubberen band achter de hiel van onze schoen voldoende klemming wordt gezorgd zodat de flipper netjes om de schoen heen blijft zitten. Eer dat Bar 1 flipper aan heeft gaat de zon onderhand alweer onder......zucht, ok, hier dat pootje, hier die flipper, klik klak, zitten, dat is één, ander pootje, prima, klik klak ook vast zo. Nu ik nog. Kunst is om je rug tegen de golven in te houden, doe je dat niet dan kom je op je buik in de golven terecht en geheid dat je dan wat slokken heel zout water binnen krijgt, ff rommelen en mijn flippers zijn aan. Eerlijkheid gebiedt mij wel te melden dat het wel fijn is als je je ff aan je buddy kunt vast houden voor een, misplaatst, idee van stabiliteit.

Afijn, wij eerst tegen de stroom in, grote tanks bij ons, rond de 15 meter diepte opzoeken, mooie vissen gezien. Onze favoriet is een zwart visje met allemaal fluoriscerende lichtblauwe stippen, echt mooi! Na een minuut of 30, ik zat ongeveer op halve tankdruk ( je begint met 3000 psi, dus halve tankdruk is 1500 psi), tegen die tijd moet je wel ff aan teruggaan denken. Het mooie hier is dat je een redelijke ondiepte tot ongeveer 10 meter hebt dan komt er een rand en dondert er een muur van koraal de diepte in. Zou er bijna hoogtevrees van krijgen, erg gaaf. Wat je dan doet is op je way out tegen de stroom in zoek je je diepte van rond de 15 meter op, na dat half uurtje stijg je dan naar de knik die rond de 10 meter zit en ga je stroom mee op je gemakkie terug. Wij wisten dat op de terug weg we langs een pier zouden komen die op palen staat. Op die palen en er omheen zit altijd mooi leven. Vóór die palen zag ik nog een kleine schildpad zwemmen, heb m geprobeerd in te halen, af en toe heb ik best wel een hoge pet op van mijzelf, om er vervolgens op een Pieter vd Hoogeband waardige manier uitgezwommen te worden door die kleine schildpad, mooi man. Bij de palen aangekomen inderdaad mooie koralen en weer andere mooie vissen gezien, nog een eindje door en dan gaan we omhoog, tegen dat punt zoek je de de 5 meter op. Je moet namelijk een safety stop maken, drie minuten op vijf meter diepte. Je kan dat natuurlijk ook zwemmend doen richting de plek waar je dacht er in te zijn gegaan. Dat is het moeilijkste, daar er uit komen waar je auto ongeveer staat. En verrot hé! We komen boven en zien zo ons jeeppie staan, echt goed wij. Mooie duik, veel gezien, Bar had alleen wel last van een vollopend masker, die bleef haar masker legen. Ja, en dan moet je het water uit. Flippers uit of aan, dat maakt niet, allebei even lastig. Ok, we gaan niet klooien, hier dat pootje, klak klik, flipper 1 uit, hou vast, ander pootje, ja, klak klik, flipper twee uit, prima en nu er uit. Ff timen met de golven en dan er uit. Best wel lastig overigens hoor, best wel veel keien en grotere stukken dood koraal. En dan alles weer uit en af doen. Eerst Bar, die trekt t nèt, al dat gewicht op d'r rug. Achterklep open van de jeep, fles neerzetten, dus dan zit Bar op de bumper. Fles dicht, ontluchten van de octopus (ding waaraan je ademhalings mondstuk zit). Vest open en los ( je BCD, dat blaas je op met lucht uit je fles zodat je aan de oppervlakte makkelijk blijft drijven en op diepte af en toe wat lucht er in doet om je evenwicht te regelen zodat je makkelijk op je diepte kan blijven), Buoyancy Control Device dus. Vest kan nu uitgetrokken worden, ik hou de fles vast en Bar is verlost van die fles op d'r rug, snel de loodgordel af, 16 lbs, oftewel 7,25 kg om je middel, en de handdoek pakken om je een beetje af te drogen. Nu ik nog ff alles af, zelfde riedel. De schoentjes uit doen is nog erg lastig, vanwege het water er in, trekt dat vacuüm, lastig uittrekken, maar de schoentjes zijn zwart, er zit water in dat niet gekoeld wordt doordat je op land staat en als het tegenzit, staat de zon op je voeten, dan wordt dat water best wel onaangenaam warm, uit, uit, UIT DIE SCHOENUUUUHHHHHH!

Uiteindelijk zijn we, ik dus, op 19,4 meter diepte geweest als maximale diepte en heeft de duik 63 minuten geduurd, handig die duikcomputer. Ik denk alleen wel dat het goed is als ik Bar ook zo'n duikcomputer geef. Ik zie haar heel veel op d'r dieptemeter kijken, toch minder relaxed, zal t r eens over hebben.

Alles losgekoppeld ingeladen in de Jeep en terug naar Wannadive bij Eden Beach Resort. Daar de lege flessen neergezet waar nodig, de wetsuits, BCD's, octopussen, flippers, schoenen, maskers etc uitgespoeld en opgeborgen voor de dag van morgen. 

Er is op Bonaire een onderzoek gaande naar schildpadden; welke is het lekkerst? Ha ha, nee hoor, men wil graag weten hoe vaak er waar schildpadden worden gezien en of deze getagged zijn. Dus Bar heeft "mijn schildpad" geregistreerd, ik heb geen tag kunnen zien dus dat was een nee, jammer voor de onderzoekers, het is niet anders. 

Morgen gaan we duiken in het nationaal park Washington Slagbaai, waar we van de week die mooie flamingo foto's hebben genomen. Moeten we wel vroeg weg, na de middag wordt de stroming daar te sterk en kunnen wij daar als Open Water duikers maar beter wegblijven. Dus, we moeten vroeg op, ja Bar, we moeten vroeg op.

's-Avonds hadden we bij Sorobon een tafeltje gereserveerd voor de special grill night, kreefte staart! Sodeju wat was dat lekker zeg! Voorgerechtje was niet helemaal ons ding, Bar noemde t al een veredelde rolmops, mooie constatering weer. Flesje oooooooooo, PROSECCOOOOOO, erbij, hmmm. En toen de kreeftestaart, op een bedje van een koude verse tagliatelle salade met zongedroogde tomaatjes, kruiden, LEKKÂH! Daarbij zat ook een bakje met geklarificeerde knoflookboter. ECHT GOED! 
Toetje was een kleine apfelstrudel, vers en warm, ooooooo, wat lekker allemaal, op en top af dat diner, erg goed.

's-Avonds stek af natuurlijk, best wel n onderneming dat duiken, en best wel spannend, sinds de Malediven voor het eerst weer volledig samen, zonder begeleiding duiken, spannend, maar heel leuk.

Morgen naar Boka Slagbaai, daar zal Bar weer over verhalen, ik ben wel klaar met dit verhaal.

Gegroet!

Barbara & Rémy