14 en 15 maart, Vertrek, de reis, lunch & hotel

Dus.


Alles is goed gegaan, hele rustige vlucht geweest. Maar uiteraard waren er wel wat strubbelingen tijdens de reis, je praat wel over ons twee natuurlijk hé?

Vlak voor vertrek uit IJsselstein staat Barbara midden in de woonkamer en zegt hardop, meer tegenzichzelf dan tegen mij, “Volgens mij vergeten we iets belangrijks, maar ik kan er nu echt niet op komen”. Om binnen een minuut de monoloog verder af te ronden met “O ja, internationaal rijbewijs, dat hebben we nog niet! Reem, heb jij dat nog geregeld?” Kak, tuurlijk niet, die stond echt niet op mijn netvlies. We hebben het er weken geleden, waarschijnlijk zelfs maanden geleden, over gehad maar die hadden we allebei niet meer op ons netvlies staan.
Ok, prima, we hebben tijd genoeg, dan rijden we wel even naar Nieuwegein, de ANWB winkel in en dan kopen we twee internationale rijbewijzen.

Bepakt en bezakt, met Tonic in de transport mand in de auto op naar Nieuwegein en de rijbewijzen gekocht. Staan we daar in de ANWB winkel, zegt Bar “Had jij eigenlijk dat grijze koffertje nog in de auto gedaan, ik kan me niet herinneren dat ik die heb gezien in de auto?” Kak2, nee, waar staat die dan? Boven, nog op de slaapkamer. Mwa….we hebben nog wel wat tijd…..dammit…..wij weer terug naar huis, het grijze koffertje opgehaald en Barbara d’r trouwring, die had ze nog niet om gedaan. Afijn, het is gelukt, we zijn nu echt onderweg naar Schiphol! Woehoe! Nou ja, Schiphol, meer Leimuiden, waar Tonic’s kattenhotel is, eerst die haarbal nog wegbrengen.

Leimuiden-Schiphol is 11 minuten rijden, dus die hop and a skip was zo geregeld.

Op Schiphol hebben we valet parking service geregeld, aankomen op P6, auto neerzetten, bagage eruit, sleutel inleveren en naar de vertrekhal. De valet parking zet mijn auto dan weg en op de dag van aankomst staat ie weer klaar. In principe dan hé?

Schiphol is best wel wat “verbouwerig” van aard…..dus de route die ik dacht te nemen (hebben dat twee keer eerder gedaan dat valet parking), die klopte niet, afslag voorbij gereden. Rondje van de zaak, wheeeeeeee, en weer de afslag voorbij, dammit Broos, let dan op. Dus weer een rondje van de zaak en nu wel de juiste afslag genomen, moet wel zeggen dat de route naar P6 deze keer echt anders was dan dat ik de vorige twee keer heb beleefd. Auto ingeleverd en naar de bagage drop off.

Alles op Schiphol ging goed, we hadden zelfs nog even tijd om te lunchen. De prijzen daarvoor op Schiphol zijn overigens wel weer redelijk belachelijk, maar, “kennet skiele, t is vakaansie”, toch?

Toestel waarmee we vlogen was een Boeing 777-200 van KLM, mooi nieuw interieur met hele mooie personal entertainment schermpjes, een usb poort om je apparatuur mee op te laden en een stekker aansluiting (110V) om eventueel een laptop ofzo te kunnen opladen.
De vlucht was een heel rustige, maar iets van 4 keer wat kasseien tegengekomen, beetje hobbelig en alle vier de keren niet langer dan een minuut, erg relaxed dus. Opgegeven vliegtijd was in eerste instantie 11h15, maar het bleek al snel dat we wind mee zouden hebben; 10h29, dat scheelt aanzienlijk. Uiteindelijk iets te vroeg vertrokken en ik geloof dat de vlucht iets van 10h20 heeft geduurd, rap hoor!

Maar wat een zit!
We hadden economy comfort gekocht zodat je iets meer beenruimte hebt, je kan dan je benen echt wel strekken, gewoon een bietje ruumte voor die ruime 10 uur vliegen. Maar de zittingen van die stoelen zijn voor het goede net ff te kort, een centimeter of vijf diepere zittingen zou al zoveel meer steun tot in je knieholtes bieden. Ik merk dan dat ik continu wat naar voren schuif op die zitting. Daar heb ik het eerste uur geen last van, maar dat zit me irritant, de rest vd vlucht. Noodzakelijk kwaad denk ik dan maar.

Heb twee keer een uurtje kunnen slapen, best wel weinig, voor de terugkeer maar even kijken of we een potje melatonine kunen scoren hier.

In Tokio zijn we geland op Narita airport. Harry, Jann en Fang hadden vantevoren aangegeven dat ze eerder zouden aankomen dan wij, een uurtje of twee, en op ons zouden wachten bij een meeting point. Omdat onze vlucht zo rap verliep hebben zij minder lang hoeven wachten, dat was wel gunstig.

Op de luchthaven hadden we op het postkantoor een Mifi unit laten bezorgen, die opgehaald en vervolgens maar even uitzoeken hoe we naar ons hotel kunnen komen, dat was niet zo makkelijk…..

Het is een verwarrend land, heel verwarrend.

Tokio is groot, heel groot, hoe groot? Nou zó groot, nee groter, afhankelijk van hoe je de definitie toe past lees je getallen van ruim 13,2 miljoen inwoners in de 23 speciale wijken van Tokio of tussen de 32 en 36 miljoen inwoners in de agglomeratie Groot-Tokio. Dus. Het metrosysteem is navenant groot, succes hé?

Een klein uur onderweg naar ons overstap station, kaartje gekocht, 1330 yen pp, 1000 yen is ongeveer € 7,50. Je koopt hier niet een kaartje van A naar B maar van A naar je overstappunt en daar koop je weer een nieuw kaartje naar B, waarschijnlijk vanwege de verschillende reis aanbieders die op het metrosysteem actief zijn.
Wat we wel redelijk rap door hadden is dat dat iedere keer kaartje kopen irritant gaat zijn dus hebben we op ons overstap punt een algemene OV kaart ieder hebben gekocht die we net zoals in NL kunnen opladen, dat werkt beter.

Aangekomen op ons eindpunt was het 13.10 uur, we waren ondertussen een kleine 20 uur onderweg en er volledig klaar mee. Van metrostation naar hotel was maar 5 minuten lopen dus dat was wel weer gunstig. Daar aangekomen konden we pas om 15.00 uur de kamer in, spullen gedropt en gevraagd waar we van de lokale keuken konden genieten, ff lunse.

Op net 10 minuten lopen lag een winelcentrum met genoeg restaurantjes en Fang (spreekt een beetje Japans, “kleuterschool niveau” zoals ze zelf zegt) had een tip gekregen van de receptie meneer. Restaurant gevonden wij lunchen, en een nieuwe beleving rijker.

Bij heel veel van die restaurants staat een automaat bij de ingang met foto’s van gerechten of drankjes, losse toppings, etc, inlcusief een bedrag er bij. Al die foto’s zijn ook drukknoppen. Dus eerst geld er in, dan kan je op knoppen drukken zoveel je wilt, per bestellng komt er dan een klein bonnetje uit voor de bediening. Terwijl je dat staat te doen, staat er iemand van de bediening die bonnetjes op te vangen om naar de keuken / bar te brengen en zo komt even later het keukenpersoneel je bestelling brengen of de bediening je drankje. Niks af te rekenen als je klaar bent dus. Fooi geven is hier uit den boze.

Ik had een mooie kom noedels met varkensvlees, bamboe en nog meer, was erg smakelijk en kostte een euro of negen, netjes, zou in NL net zoveel kosten denk ik.

Na de lunch en een paar biertjes op naar het hotel, inchecken, ff opknappen en de hort op, o nee, slapen, ik wil slapen, slaaaaaapuuuhhhh!

Lag om 1530 lokale tijd al te ronken. Afgesproken met Har dat we ff zouden appen wat we die avond zouden doen, niks meer van gekomen, slapen willen we, slaaaaapuuuuuhhh.

Nu de eerste tuk achter de rug, het is nu ik dit typ 23.50 lokale tijd, ga proberen te slapen na ik dit heb gepost en wat foto’s heb geüpload.

Dit was de aftrap van de reis ben heeeeel benieuwd naar het gevolg.

Groeten,

B&R.