25 maart, Kyoto – Osaka

Vandaag is een reisdag van Kyoto naar Osaka. Vanuit Osaka splitsen onze wegen; Harry, Jann en Fang gaan terug naar Bangkok vanaf Osaka Airport en Barbara en ik vliegen naar het eiland Ishigaki, een onderdeel van de Okinawa prefectuur.

Omdat we alle vijf vliegen vanaf Osaka airport (afkorting KIX) heeft Barbara een hotel op de luchthaven geboekt, mooi makkelijk de volgende ochtend.

Uitchecken kan tot elf uur vanmorgen dus op het gemakkie ontbijten in een koffie zaak. Dit blijkt een zelfde zaak te zijn van de organisatie waar we eerder al heel lekkere “Hand Drip” koffie hebben gedronken; goede keuze deze ochtend, ze hebben een rokers en een niet-rokers gedeelte, prettig.

Daarna weer terug naar het hotel om de laatste spullen in te pakken en uit te checken.

Hop hop hop en route, deze reis gaat niet meer met de Japan Railpas, deze was maar 7 dagen geldig, dus de pasmo weer verder opgeladen en gaaaaaan!

Op de grote doorgaande weg met winkels aangekomen moeten we beslissen; pakken we een taxi naar het station of de bus? Toen we zo ver waren dat de eerste taxi voor Harry, Jann en Fang was, kwam ook precies de bus aangereden. Dus Bar en ik met de bus. Het was maar goed dat zij drie in de taxi gingen want zoveel ruimte was er niet voor bagage in de bus; wij hadden al moeite om onze drie rugzakken en rolkoffertje netjes weg te zetten; laat staan wanneer er nog drie personen met vier rolkoffers bij zouden zijn geweest.

Op het station aangekomen weer even geïnformeerd hoe we het beste konden reizen en de tickets maar meteen gekocht, hoeven we de passen niet verder op te laden. De reis verloopt, zoals tot op heden iedere keer, helemaal zonder problemen. Het duurt echter best lang voordat we bij het hotel / de luchthaven zijn.

Ingechecked bij het hotel stond ons 1 ding te doen; VPN opzetten; Ziggo Go en de eerste race van Max te zien krijgen….wat we ook probeerden….geen race te zien voor ons; we kwamen niet verder dan een live verslag via twitter of live blog via nu sport. Jammer. Respect voor Ziggo; ze hebben het goed dicht getimmerd. Ook Express VPN die zegt het wel te kunnen lukte het niet; niet in trappen dus.

Dit alles deden we in het lunch restaurant want we hadden na de reis nog wel ff trek voordat we de stad Osaka zouden gaan verkennen. Lekkere lunch, noedels in een miso soepie, groenten en wat vlees, heerlijk puur allemaal. Maar dammit, geen F1.

Afgerekend, even de laptop en laadsnoer terug naar de kamer gebracht. Paste helaas niet in de kluis, dus er naast gezet en en route de stad in.

Wij weer de metro/tram in naar Osaka centrum toe. Barbara had een één of ander gedeelte van de stad gevonden waar ze wel naar toe wilde en ook Fang had dit op haar netvlies. Blijkt de rit het centrum in toch gewoon vijf kwartier te duren…sodeju….het begon al te schemeren toen we uitstapten in het centrum. Maar, daar wilden we eigenlijk weer niet zijn dus maar weer op zoek naar het juiste station. Dat was nog niet zo makkelijk. Toen we eindelijk de juiste ingang hadden gevonden kwamen we in een ondergrondse stad terecht; zo groot, zoveel winkels en overal aanwijzingen naar het juiste station en dan nog het juiste spoor. Dat laatste is redelijk makkelijk want als je bij het juiste perron aankomt en je door de poortjes moet is er altijd een soort invaliden poortje naast een kantoortje waar iemand zit waar je het aan kan vragen; tot nu toe altijd goed gegaan; deze keer ook.

Uiteindelijk komen we dan waar we zijn willen en struinen we ook hier weer op ons gemakkie, voor de laatste keer dit jaar, met z’n vijven door een onbekende stad. Gedreven door nieuwsgierigheid, trek en dorst.

Al kuierend kwamen we langs een ierse pub, kijk, dat is mooi gaan; to the bar! Wij naar binnen, altijd een goede sfeer in een ierse pub. Lekker wat te drinken en uiteraard wat te snaaien er bij. Een ander tafeltje nam fish en chips; dat zag er erg goed uit, dus wij ook. Staat die barman gewoon met een biertje het beslag per bestelling vers te maken! En lekker! Heerlijk, de andere hapjes waren ook smakelijk, net zoals de frietjes die er geserveerd werden. Harry had niet zo’n trek dus die nam af en toe een klein happie; hij had meer trek in een hamburger ofzo.

Uiteindelijk wordt het dan wel weer tijd terug te gaan naar het hotel; het is immers best nog een rit. Onderweg naar het station kopen Jann en Fang nog wat te snacken voor onderweg. Op het perron aangekomen blijkt dat er een snellere verbinding naar de luchthaven beschikbaar is; uiteraard wel wat duurder maar die doet er slechts 35 mins over. Laten we die dan maar doen. Harry had ondertussen wel trek gekregen en zette zijn tanden in een bapao die Jann en Fang hadden gekocht. Har was meteen klaar met eten die avond, heb hem zelden zo’n vies hoofd zien trekken.

Aangekomen in het hotel was het het moment van afscheid nemen. Elf heerlijke dagen weer samen op pad te zijn geweest zijn altijd te kort. Aan de andere kant is het ook weer goed je eigen besonjes weer op te pakken. Barbara en ik vliegen om tien uur in de ochtend. Onze vlucht duurt een kleine drie uur. Harry, Jann en Fangvliegen die middag naar bangkok terug waar Har doorvliegt naar Chiang Mai en Jann nog een paar dagen bij Fang in Bangkok blijft. Har vindt Bangkok een smerige stad waar hij liever niet is. Barbara en ik kunnen hem daar alleen maar gelijk in geven, ook wij vonden Bangkok niks.

Afscheid genomen en op de kamer alles voorbereiden om de volgende ochtend te vertrekken. Het was weer een lange, gezellige dag. Als mijn hoofd mijn kussen raakt slaap ik. Truste!

Groeten,

B&R.