1 april – kikker in je bil, o nee, Ishigaki-Osaka

Vanmorgen het laatste ontbijt met het majestueuze uitzicht. Jammer, wat een heerlijk eiland en wat een vriendelijke, behulpzame gastvrouw. Mooi adres, aanrader!

De auto in en hop hop hop, en route naar het vliegveld. Het inleverpunt voor de auto ligt naast het vliegveld, dus dat komt mooi uit.

De kamer zes keer nagelopen voordat we vertrokken; je rijdt niet “even terug” wanneer je wat bent vergeten. Gelukkig gebeurd ons dat niet…..

Aangekomen bij Budget autoverhuur is er een stel met drie kinderen dat net de auto ophaalt. Kinderstoelen moesten nog gemonteerd worden en alles gaat op z’n elfendertigst hier. De heren hebben een hele relaxte surf attitude, hang loose…..of zoiets.

De tweede Budget medewerker was precies een auto aan het innemen en vertelde de heren dat alles akkoord waren, toen waren wij aan de beurt. Rondje rond de auto, alles was goed en de bus naar het vliegveld rijdt net weg. Die twee mannen staan een beetje te gebaren waarbij degene die ons hielp gebaarde dat de auto niet naar achteren hoefde. Wat blijkt, hij reed ons even naar de vertrek hal. Kijk, dat is sympathiek, erg leuk.

Barbara was wat minder blij; ze had net de twee loodzware rugzakken en de kleine rolkoffer uitgeladen, kon alles weer terug. Sorry….

Netjes voor de deur afgezet bij Peach air. Komen we bij de bagage dropoff, wij moesten eerst nog inchecken, staat er een berichtje dat de incheckbalie 30 tot 90 minuten voor vertrek geopend wordt. Dat is best krappe sokken.

Barbara had de avond ervoor online één koffer als ruim-bagage gekocht. Uit de kleine lettertjes van de tekst bleek dat dat er voor de terugvlucht niet bij was inbegrepen. Beetje Ryan air achtige streken. De tweede rugzak kreeg Barbara niet betaald online. Maar wel de bevestiging dat ie mee kon voor 1800 Yen. Dus wij inchecken, heeee, er is 1 ruimbagage nog niet betaald….even Peach operations bellen…..non verbaal zag ik dat alles goed liep. Blijkt dat wanneer je aan de balie je extra koffer wilt betalen je iets van 2500 Yen moet betalen ipv online de 1800 Yen.
Dan moet je net bij Barbara zijn (ze lijkt niet op d’r vader hoor). “Ik ga echt wel protesteren hoor, als we meer moeten betalen”…..gesprek was nog steeds gaande met Peach operations…..”Ja, niet hier en nu, zij kunnen daar toch niets aan doen, ik ga echt wel een mail sturen hoor”…”ik ga echt niet meer betalen dan die 1800, ik heb de bevestiging al, wel het bonnetje bewaren hoor”….”Yes, ok, everything is correct, you have to pay the online price of 1800 Yen”….”O, wat netjes van ze, goh dat valt me mee”….mooi hoe zo iets verloopt.

Alles ingechecked en op naar de security check. Probleemloos daar doorheen en wachten tot boarden. Vliegtuig kwam net aan en werd binnen een uur weer geschikt gemaakt voor onze vlucht. Ook deze vlucht verliep weer vlekkeloos, one smooth ride into Osaka airport (Kansai Airport, KIX).

Hier kenden we onze route al een beetje, we moeten het centrum in naar het Premier Cabin hotel. Twee overstappen met het openbaar vervoer. Best zwaar met die rugzakken op de rug en tot overmaat van ramp scheurt er een bandje los van Barbara d’r (brandnieuwe) rugzak. Precies een bandje dat de druk van je nek afhoudt. Was even klooien maar uiteindelijk heb ik m nog vast kunnen knopen, maar handig is het niet. Ben blij dat ik nog geen review over die rugzak heb achtergelaten, is zijn geld helaas niet genoeg waard. Vlak bij het hotel gaat ook nog eens de kleine rolkoffer kapot. Eén van de twee stangen van het uitschuif handvat breekt af. Ok, dat is ff lastig, viel een onderdeel uit, meegenomen, misschien kan ik m nog maken.

Hotel gevonden, wederom in het ondergrondse stadsdeel/metrostations van Osaka bijna verdwaald, wat is dat groot. En wat wordt zo’n rugzak dan zwaar.

Aangekomen bij het hotel snel ingechecked en de kamer in. Weer even opfrissen en dan de stad in op zoek naar een barretje en een restaurant. Ik had al drie weken geen G&T op, dus het werd hoog tijd om er weer s één (miischien wel meer) naar binnen te tikken.

Op zoek naar een barretje komen we bij een tentje aan op de eerste verdieping (second floor zoals ze hier zeggen) geheten “Agora”. Ik kom de trap op en bovenaan plakken allebei mijn zolen vast aan de vloer, zo plakkerig. Normaal gesproken draai ik om. Ik vind dat zo vies. Maar de hang naar een G&T was groter dan de afkeer van plakkerige zolen, dus doorlopen. Daar binnen was het een leuke maar smoezelige zaak. Eerst maar eens even een neut.

Uitgelegd hoe ik de G&T wil. Tanqueray nr 10, één klontje ijs en een klein partje limoen er in. Hij begreep het volledig, we kregen een zalige G&T.
Uiteraard krijg je ook meteen de diner kaart er bij. Daar stonden best wel wat lekkere hapjes op. Plakkerige vloer of niet; laten we maar wat bestellen. Ze hadden ook heel lekkere muziek op staan, dus we zaten wel mooi.
Dat eten was toch lekker! Een kleine verse pizza, met een flesje tabasco er bij om het wat pittige te maken. Nou ja, flesje, zeg maar fles. Was een halve liter fles tabasco, nog nooit gezien. Op de foto gezet en aan mijn pa ge-appt, “breng er maar drie voor me mee terug” was zijn antwoord. Helaas, alles zit zo vol, we kunnen niets meenemen, sorry vaders.

Heerlijk gegeten en gedronken, terug naar het hotel om te gaan tukken. Morgen de op één na laatste dag in Osaka, nog even bespreken wat we willen gaan doen en dan vallen de luiken dicht.

Welterusten, tot morgen.

Groeten,

B&R,